Dün kızlarım karnelerini aldı… Karnedeki bir notu alana kadar kaç kere silgiyle hatalarını sildiler, düzelttiler…Kaç kere başarılarının karşılığını aldıkları için içten kahkaha attılar. Kaç kere arkadaşlık becerilerini geliştirmek için benimle konuşup, yıl sonunda güzel arkadaşlıklar elde ettiler.

Kaç kere bir sınavdan başarısız olmanın, hayatla ilgisi olmadığını anladılar. Kaç kere, kendilerini başkasıyla kıyaslamadılar. Kaç kere, çalışmak çok zor olsa, hasta olsa ya da çok yorgun bile olsalar amaçları uğruna yolda kalıp, çalışmaya devam ettiler? Kaç kere başka kültürlere saygı duyacakları konuları işlediler? Kaç kere ben ortada yokken kendilerini savunabildiler, ve kendi arkalarında durabildiler? Kaç kere ne kadar düşerse düşsünler kalkmayı bilebildiler? Neden böyle karneler yok dersiniz? Ben karneye baktığımda hep bunları hatırlarım… Bence çocuğumun hangi notu aldığı, kimleri geçtiği, neler başardığı saydığım ölçütler yanında çok basit ve yüzeysel kalır. Çünkü bilirsiniz, her şeyi ezberleyebilirsiniz, ama hayatı ezberleyemezsiniz. Hep ezberlemediğiniz yerden çıkarır hayat size sorularını.

Yaz tatilinde ne yaparım biliyor musunuz?

Tatil başladı… Siz de benim gibiyseniz, çocukların yaz tatillerinde kendilerini geliştirmeleri-ne önem veriyorsunuz demektir. Ben çocukların tüm gün bilgisayara bakmasını, ya da kendilerini eve kapatmalarına karşıyım. Onları olabildikçe doğayla bütünleştirmeye, müzelerde kendilerini kaybetmelerine ve sanatla kendilerini bulmaya ve sporla bedenlerini geliştirmeleri taraftarıyım. Bu yüzden bence çocukları bilgisayarla hissizleştirmek ve susturmak yerine, doğada olabildikleri kadar bağırmalarını, koşmalarını ve çoşmalarını sağlamalıyım. Onların tüm yıl ya masa başı ya da bilgisayar başında biriktirdikleri enerjilerini attırmak amacındayım. Onları sanatla, resimle, müzikle kendilerini ifade ettirmek, dansla vücutlarını kullanarak öz güvenlerini arttırmak, yazıyla ise kendilerine dair farkındalıkları geliştirme amacındayım. Bence, yaz tatili demek; akademik anlamda gelişen bir çocuğumu hayat anlamında da geliştirmek, hayatın iş ve çalışmaktan ibaret olmadığını insan olmanın sıradan-lığını ortaya çıkaran bir süreç olması demek. Bu yüzden çocuklarımı olduğu kadar insan olabilecekleri şekilde yetiştirmek isterim tatilde ben. Çünkü ben bilirim, ne insanlar vardır; derslerden tam notla geçerler ama insanlıkta hep sınıf tekrarı yapmaları gerekir.