26 Ağu Neler Oluyor Hayatta!…

Son günlerde yaşadığım en enteresan deneyimlerden birisi de buydu. Doğum fotoğraflarını çekmediğim bir ailenin 18 ay önce doğan ikiz bebeklerinin fotoğraf albümünü hazırlamak bana düştü.

Hikaye de çok enteresan… 18 ay önce bu ailenin doğum fotoğraflarını Alman Hastanesinde ismi bende gizli bir doğum fotoğrafçısı çekiyor doğum öncesi ödeme vb. her şeyi alıyor doğum yapan kadında doktor. Fotoğrafçı aile ile birkaç kere paylaşıyor ve sonra size albümü göndereceğim diyor. Aile biraz kendine gelincede fotoğrafları istiyor. Fotoğrafları çeken fotoğrafçı o anda fotoğraf stüdyosunu  taşıdığını daha sonra kargo ile fotoğrafları göndereceğini söylüyor . Aradan çok zaman geçmesine rağmen ne albüm ne de fotoğraflar aileye teslim edilemiyor en sonunda baba çok ünlü fotoğrafçının ofisine giderek fotoğrafları istiyor fotoğrafları kendi diskine kopyalıyor ve sonunda doğum fotoğraflarına kavuşuyor.

İşte bu aile tatile gitmeden hemen önce bir aksam yemeğinde konuyu utanarak bana danıştı.  Ben de onlardan fotoğrafları  paylaşmalarını istedim. Fotoğrafları hem beğenmediklerini hem de bundan nasıl bir albüm yaratacağımı merak ettiklerini de açıkça sordular. Bende kendilerine “çekmediğim fotoğrafları kendi açımdan kurgulamayı ve enerjisini hissetmediğim bir işi yapmanın benim için zor olduğunu söyledim. Yine de hayal ettikleri ama bir türlü kavuşamadıkları fotoğraf albümünü seve seve hazırlayacağımı söyledim.

Fotoğraflar bana geldiğinde gerçekten hayal kırıklığı yasadım. Herkesin yaptığı işe saygım sonsuz ama ben bile bu kadar kötü bir çekimin yapıldığını onlara söyleyemedim. Az önce albüm bitti 82 adet fotoğraftan 15 tanesi çöpe atmak zorunda kaldım netlik ışık kurgu aramadım sadece an ve duygu aradım. Var olan fotoğrafları kullanarak bir doğum hikayesi yaratmaya çalıştım. Bir kaç kişi bu fotoğrafları baskı vb sebeple gördü. Bana bu fotoğrafları kim çekti diye sorduklarında çok utandım. Benim çekmediğimi söylemek zorunda kaldım zaten benim tarzım olmadığını hissettiklerini ve kimin çektiğini çok merak ettiklerini söylediler. Kendileriyle bunu paylaşamayacağımı söyledim.

Şu anda ÇAKIL ve BAMBAM’ın albümü bitti bu albümü hazırlanırken bu ailenin hayali olan ÇAKIL ve BAMBAM konseptini başarıyla uygulayan tasarımcım Tinay Dinçkan’a binlerce teşekkür ederim.

Bu da benim son dönemde yasadığım bana çok farklı gelen bir anı. Bu yüzden sevgili blog seninle paylaştım. Butik fotoğraf çekmenin ticari fotoğraf bakış acısıyla nasıl farklı olduğunu ve bu farkı fark edenlerin mutlaka bir şekilde bana ulaştığını hissetmenin farkına vardım.

Yaptığım işi çok seviyorum!

Neler oluyor hayatta!

YSM