En çok özlenen

Sizi bilmem ama ben en çok babamı özlüyorum.

30 Temmuz 1984 günü ekinler ektiği toprağın altına verdiğimiz günden beri özlüyorum.

Daha 11–12 yaşlarında bir çocuk ne kadar doyabilmişse o kadar doymuştum babama.

Doyamamıştım yani.

Aylarca, aralıksız her gün mezarı başına gittiğimi ve ağladığımı hatırlıyorum.

Bayramlarda, özel günlerde, babalar gününde hep uğrar dertleşirim babamla.

Ağlama alışkanlığım yıllar boyu hiç değişmedi.

O kadife sesi çocuk kulaklarımda.

Ne vardı da ses verseydi bana. Dönse ve “oğlum” dese tüm özlem ve beklentilerimden vazgeçebilirim. Ne güzel hatıralar canlanıyor gözümde bir bilseniz… Ne mutlu zamanları büyütüyorum belleğimde. Oysa toplasanız ilkokul dönemi hepsi…

Bu ülkede, üreten çiftçi hiçbir zaman ürününün değerini alamadı. Aracılar, komisyoncular, emek sömürüsü ile zenginleşirken, babam ve birçok çiftçi tarladaki çiftçilik yaptığı zamanlar dışında ek işler yaparak ailesinin geçimini sağlamaya çalıştılar.

Mecburdular, çünkü ektikleri ürünler para etmiyordu!

Babam da tarla dışında inşaatlarda çalıştı. Marangozluk yaptı, ben dahil altı çocuğunun geçimi için türlü ek işler yapmak zorunda kaldı. Yine de sevgisini eksik etmedi bizden, gezdirdi, giydirdi. Güzel yüzü, kahrolası hastalık vücuduna girene kadar gülüyordu. Sevimliydi. İnsandı.

Yaşanmış kısıtlı anıların ve hayalimde büyüttüğüm hatıraların aslında en sevdiğim hatıralar olabileceği aklımın ucundan geçmezdi çocukken. İnsanın yaşanmamış anıları olur mu? Olur. O sevgi dolu yüreği hep içimde hissetmek beni çok mutlu ediyor.

Tanımadığım insanlardan, yeri geldikçe “baban çok iyi bir insandı Özden” sözünü duymak onurlandırıyor ve  babama yakışan bir evlat, çocuğumun da gurur duyacağı bir baba olmak istiyorum.

Biliyorum ve inanıyorum ki; hep izliyor bir yerlerden. Ama ne vardı bir sesini duysaydım. Bir gece baba-oğul dertleşebilseydim.

Babası el tutumu uzaklıkta olanlar bırakmasın ellerini babalarının. Kara toprağa gittikleri zaman ulaşmak mümkün olmuyor çünkü.

Babaları ile kavga eden çocukları, babalarını öldüren çocukları, babalarına hakaret eden çocukları gördükçe ben utanıyorum.

Özden Yolagiden

www.twitter.com/yolagiden

http://yolagiden.blogspot.com

www.haber3.com

Özden'in kişisel arşivinden

Ps: Bugün çok değerli Özden Yolagiden misafir oldu bloğuma. Çok değerli bir yazı hediye etti bana. Çok teşekkür ediyorum. Eksik olma emi hayatımdan. YSM 🙂

Yorum yok

Yorum Yazın