Gün 6. “Mutfakta penceremin önünde duruyorum…” Başlangıç cümlesi bu, gerisi serbest. Mutfakta penceremin önünde duruyorum. Kar yağışını hızlandırmış etraf göz gözü görmüyor. Kar tanelerinin yerle buluştuğu her an büyüleciydi. İçimden dışarı çıkmak ve karlarda yuvarlanmak geçiyor. Oysa çıkmam mümkün değil. Yasaktı dışarı çıkmak yasak. Kendi hayatımın hapishanesinde...